ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΥΚΑΛΑΚΙ ΓΛΥΚΟ

Την άνοιξη η συκιά του γείτονα (βρίσκεται ακριβώς πάνω από την είσοδο του ξενώνα ΑΜΑΝΙΤΑ), ως συνήθως γεμίζει σύκα, τους ορνιούς όπως λέγονται, που πέφτουν μετά από ένα μήνα. Με τα σύκα αυτά γίνεται το συκαλάκι γλυκό.

Το γλυκό αυτό το είχα ταυτίσει από τα παιδικά μου χρόνια με τις λευκές πάστες, καθώς στα ζαχαραπλαστεία της Καρδίτσας, έβαζαν ένα κομματάκι σύκο αντί για  κερασάκι στην κορυφή τους. Δεν μπορώ να πω ότι είχα και τις καλύτερες αναμνήσεις από αυτό. Αυτό σε συνδυασμό  με το ότι νόμιζα ότι για να φτιαχτεί  πρέπει να μπει στον ασβέστη και άλλες τέτοιες διαδικασίες  με απέτρεπαν από το να το δοκιμάσω.
Ένα βράδυ στον Ξενώνα ρώτησα τις κοπέλες που μας βοηθούν για το συκαλάκι γλυκό. Αμέσως η Άρτεμις μου είπε ότι η μητέρα της έφτιαξε την προηγούμενη εβδομάδα και ότι θα μου έφερνε να δοκιμάσω, μαζί με τη συνταγή. Την επόμενη έφτασε το βαζάκι με το ανοιχτοκίτρινο περιεχόμενο μαζί με την παρακάτω συνταγή:

ΣΥΚΑΛΑΚΙ  ΓΛΥΚΟ
Μαζεύουμε 40 σύκα (1 κ. περίπου), τα ξεφλουδίζουμε και κόβουμε το κοτσάνι τους. Τα βράζουμε από  λίγο, τρεις φορές και πετάμε το νερό (η διαδικασία αυτή λέγεται ξεθέρμισμα, όπως μου είπανε). Τα στραγγίζουμε να φύγει το νερό.
Σε μια κατσαρόλα βάζουμε 1 κ. ζάχαρη με ένα ποτήρι νερό. Βράζουμε να διαλυθεί η ζάχαρη και προσθέτουμε ½ κουταλάκι ξινό και αρκετά γαρύφαλλα. Προσθέτουμε τα σύκα και βράζουμε μέχρι να δέσει.
Το αποτέλεσμα όπως το δοκίμασα ήταν ένα τυπικό συκαλάκι, πολύ γλυκό για τα γούστα μου, με έντονη τη μυρωδιά του γαρύφαλλου.
Την επόμενη ημέρα πρωί – πρωί  μάζεψα τα πιο τρυφερά συκαλάκια που βρήκα και επιδόθηκα στο έργο.
Αντιγράφω από το ‘σημειωματάριο κουζίνας ΑΜΑΝΙΤΑ’ (όπου εισαγωγικά είναι σημερινές προσθήκες).
‘10/5/2010
Μάζεψα σύκα από τη συκιά του γείτονα (πολύ όμορφη ποικιλία με έντονο αχλαδοειδές σχήμα και μακρύ κοτσάνι). Νομίζω ότι καθυστέρησα καμιά δεκαριά ημέρες. (χρησιμοποίησα γάντια μιας χρήσης, γιατί η συκιά προκαλεί ερεθισμούς στο δέρμα). Τα ξεφλούδισα. Αυτό είναι το πιο δύσκολο στάδιο. Το γάλα τους κυλάει και τσούζει τα χέρια (είναι τόσο λεπτοδουλειά που είναι δύσκολο να γίνει με γάντια). Ευτυχώς είχα ένα μικρό μαχαιράκι-παπαγαλάκι. Ήταν 69 κομμάτια. Τα έπλυνα και τα έριξα στο βραστό νερό, τρεις φορές, ώστε να φύγει η μυρωδιά τους και να μαλακώσουν. Τα άφησα στο στραγγιστήρι να κρυώσουν.
Όταν κρύωσαν τα έστυβα να βγει το παραπανήσιο νερό. (φοβήθηκα να τα στύψω πολύ, για να μην χάσουν το σχήματους). Ήταν 1 κιλό. Έβαλα σε μια κατσαρόλα ένα μεγάλο ποτήρι νερό, 800γρ ζάχαρη και έβρασα για 5 λεπτά. Έβαλα τα σύκα στην κατσαρόλα και έβρασα για 15 λεπτά. Έριξα και 2 κλωνάρια αρμπαρόριζα. Έκλεισα και άφησα το μείγμα να κρυώσει.
Το αποτέλεσμα δεν ήταν ένα κλασικό γλυκό συκαλάκι. Το σιρόπι ήταν αραιούτσικο και λιγότερο από όσο χρειαζόταν για να σκεπάσει τα σύκα (στα 2 βάζα που τα χώρεσα). Τα συκαλάκια ήταν ελαφρώς μαλακά, αλλά πολύ νόστιμα. Μια σκέψη ήταν ότι ρούφηξαν πολύ νερό στο βράσιμο (και χρειαζόταν πιο πολύ στύψιμο).’

Η συνολική αποτίμηση είναι θετική, καθώς τελικά πήρα ένα αποτέλεσμα που θα το έλεγα ‘άγουρα σύκα σε ελαφρύ σιρόπι’, ιδανικό να σερβιριστεί μετά το φαγητό μόνο του ή με γιαούρτι. Διατηρεί μια φρέσκια μυρωδιά σύκου, που δεν την σκεπάζει το γαρύφαλλο και η γλύκα της ζάχαρης.

Σημείωση
Βέβαια να προσθέσω και την πληροφορία, όπως τη θυμάμαι από το παρελθόν, ότι σ τα πρωτόσυκα αυτά τους ορνιούς  γεννιέται και ζει ένα διάστημα της ζωής του ο ‘ψήνας’. Τι είναι τώρα αυτός ο ψήνας;  Είναι το εντομάκι που γονιμοποιεί τα καλοκαιρινά σύκα, που διαφορετικά πέφτουν. Γι’ αυτό παλιά στις μοναχικές συκιές, που δεν είχαν ορνιούς, οι μερακλήδες κρεμάγαν ένα ‘κομπολόι’ ορνιούς μαζεμένους από άλλες συκιές.

 

* Περισσότερα για τα προιόντα ΑΜΑΝΙΤΑ στο : http://amanitaproducts.blogspot.com/