ΤΑ ΠΕΣΜΕΝΑ ΜΗΛΑ

FALLEN APPLES & ROSEHIPS

Η γέννηση ενός ελληνικού superfood (μέσω Λονδίνου)

Κατ’ αρχήν η μετάφραση :
‘fallen apples’ = ‘πεσμένα μήλα’ δεν ακούγεται ωραία. Κατά τον πατέρα μου (παλιό μανάβη στην Καρδίτσα) τα μήλα που έπεφταν από τον αέρα ή άλλη αιτία πριν την συγκομιδή λέγονταν ‘πεσιάδες’ .
‘rosehips’=’κυνόροδα’ είναι αυτό που μένει από τα αγριοτριαντάφυλλα, όταν πέσουν τα πέταλα. Είναι ‘αποθήκη’ βιταμίνης C σε πολύ μεγάλη ποσότητα και σύμφωνα με μελέτες είναι καλό για την ενίσχυση της φυσικής άμυνας του οργανισμού, δυναμωτικό σε περίπτωση εξάντλησης και έλλειψης βιταμινών, καλό για το δέρμα, βοηθά στην αποκατάσταση της ορμονικής ισορροπίας, αλλά και για το αναπνευστικό και  ουροποιητικό σύστημα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Τον Οκτώβριο σε ένα ταξίδι στο Λονδίνο σε ένα βιβλιοπωλείο αγόρασα το ’50 STEP-BY-STEP HOMADE PRESERVS” της Maggie Mayhew εκδόσεις HERMES HOUSE, ένα εξειδικευμένο βιβλίο για μαρμελάδες, ζελέδες, κλπ. Εκεί λοιπόν υπήρχε η συνταγή ‘fallen apples  and rosehips’. Βέβαια η ενασχόλησή μου με τα πεσμένα μήλα  είχε αρχίσει προ τριετίας στην Τσαγκαράδα. Αιτία τα φιρίκια. Μηλαράκι αγαπημένο, αλλά ιδιότροπο. Η παραδοσιακή φιρικιά του Πηλίου είναι δέντρο που γίνεται αρκετά ψηλό και που καρποφορεί κάθε 2 χρόνια (παρενιαυτοφορία λέγεται αυτό επιστημονικά). Όταν όμως καρποφορεί, κάνει την ‘άμμο της θάλασσας’ σε φιρικάκια. Πλήθος μηλαράκια, που όμως τα περισσότερα πέφτουν πριν τη συγκομιδή, άσε που αυτά που είναι ψηλά θέλεις γερανό να τα μαζέψεις, οπότε περιμένεις να πέσουν. Τα φιρίκια (πεσμένα ή μη) μαζεύονται τέλος Οκτωβρίου και είναι μήλα που διατηρούνται εκτός ψυγείου έως την Άνοιξη. Οι παλιοί Πηλιορείτες  έφτιαχναν με τα πεσμένα φιρίκια, πετιμέζι, που το χρησιμοποιούσαν σαν γλυκαντική ουσία. Με τα πεσμένα φιρίκια λοιπόν φτιάχνω κάθε χρόνο το πετιμέζι μου, που το σερβίρω κάθε Κυριακή πάνω σε τηγανίτες στο πρωινό του Ξενώνα ΑΜΑΝΙΤΑ (όσοι το έχουν γευτεί ξέρουν).

Στο θέμα μας τώρα. Αφού λοιπόν είχα τελειώσει τα πεσμένα φιρικάκια, φτιάχνοντας το πετιμέζι της χρονιάς, στην αρχή του 2010 ξεκίνησα να μεταφράζω το Αγγλικό βιβλίο. Έπεσα πάνω στην περί ου ο λόγος συνταγή. Κατ΄αρχήν μου άρεσε.  Όσο για κυνόροδα, ψάχνοντας για μανιτάρια στο βουνού είχα εντοπίσει μια συστάδα αγριοτριανταφυλλιές.  Άρα αποστολή νο1 να μαζέψω τα κυνόροδα, αν υπήρχαν ακόμη, μετά τα χιόνια που έπεσαν εν τω μεταξύ. Η αποστολή στέφθηκε με επιτυχία. Μάζεψα 300γρ. περίπου ωραία πορτοκαλί κυνόροδα, ώριμα και σε καλή κατάσταση. Για τα υπόλοιπα αντιγράφω από το ‘σημειωματάριο κουζίνας ΑΜΑΝΙΤΑ’ (όπου εισαγωγικά είναι σημερινές προσθήκες).

‘12/1/2010
Δοκίμασα να φτιάξω ‘fallen apples  and rosehips’ δηλ. ‘πεσιάδες και αγριοτριαντάφυλλα’ ως εξής:
1,5 κ. μήλα
300 γρ κυνόροδα
5 κούπες ζάχαρη
Καθώς δεν είχα πεσιάδες, εκτός από λίγα φιρίκια, αγόρασα μήλα από τη λαϊκή, αλλά πήρα κακομούτσουνα και ταλαιπωρημένα.
Τα χοντροέκοψα και τα έβρασα, με νερό να τα σκεπάζει και 1,5 κούπα παραπάνω, έως ότου έγιναν πολτός. Στο τέλος  έβαλα  τα κυνόροδα ψιλοκομμένα και έβρασα το μείγμα για άλλα 10 λεπτά.
Αφού κρύωσε, το πέρασα από τουλουπάνι και συγκέντρωσα το υγρό. Βγήκε 8,5 φλιτζάνια. Πρόσθεσα άλλα 5 φλ. ζάχαρη και το έβρασα. Όταν άφρισε και χύθηκε (;) το έσβησα και το έβαλα σε βάζα. Βγήκε 5 μικρά βάζα και 2 μεσαία.
Το αποτέλεσμα είναι ένα παχύρευστο υγρό . Ίσως χρειαζόταν περισσότερο βράσιμο. Είναι εύγευστο και το χρησιμοποίησα στο πρωινό και με τυριά’
Όντως το αποτέλεσμα ήταν πολύ ενδιαφέρον, καθώς πήρα ένα πλούσιο ζελέ σε ημίρρευστη μορφή, πλούσιο σε βιταμίνη C, με ευχάριστο άρωμα και απαλή γεύση.
Για αυτό προχώρησα και σε δεύτερη δοκιμή.
Ξανααντιγράφω από το ‘σημειωματάριο κουζίνας ΑΜΑΝΙΤΑ’ (όπου εισαγωγικά είναι σημερινές προσθήκες).
‘Δεύτερη απόπειρα ‘πεσιάδες και κυνόροδα’’
Πήρα 1 κιλό μήλα, 1 κυδώνι, τα έκοψα χοντρά και τα έβαλα στην κατσαρόλα με νερό να τα σκεπάζει και 2 δάχτυλα παραπάνω. Τα έβρασα καλά να διαλυθούν. Ψιλόκοψα 150γρ. κυνόροδα, τα έβαλα σε τουλουπάνι και τα έβρασα μαζί με τα υπόλοιπα για 15’. Έστυψα το τουλουπάνι με τα κυνόροδα και πέρασα όλο το μείγμα από τρυπητό. Το ζωμό, βγήκε 5 κούπες,  τον κράτησα στην κατσαρόλα και την πούλπα, 2 κούπες, σε κατσαρολάκι. Τα έβρασα να δέσουν, προσθέτοντας στο υγρό 3 κούπες ζάχαρη και στην πούλπα 1 κούπα.
Πήρα 5 βαζάκια ζελέ και ένα μεγάλο βάζο μαρμελάδα. Χρωματικά ίδιο με την προηγούμενη προσπάθεια, αλλά πιο πυκνό.’

Κρίνω ότι η δεύτερη προσπάθεια ήταν πιο πλήρης, καθώς έδωσε αφενός ένα πιο ‘στερεό’ αποτέλεσμα (το πρώτο ήταν σαν μέλι) στο ζελέ, αλλά και ένα υποπροϊόν, τη μαρμελάδα. Αυτό που δεν ανέφερα είναι ότι τα κυνόροδα εσωτερικά έχουν κάτι μικρές, αλλά σκληρές τριχούλες, που είναι ενοχλητικές στη γλώσσα. Οπότε στην πρώτη προσπάθεια, η πούλπα πήγε χαμένη, καθώς ΄τσιμπούσε’ στο στόμα.
Γεννήθηκε λοιπόν ένα παραδοσιακό superfood, φτιαγμένο με μηλαράκια και τα πλούσια σε βιταμίνη C και άλλες ευεργετικές ιδιότητες κυνόροδα.
Η πρώτη πειραματική παραγωγή του (σε μικρή κλίμακα), αναμένεται να γίνει το Νοέμβριο του 2010.
* Περισσότερα για τα προιόντα ΑΜΑΝΙΤΑ στο:  http://amanitaproducts.blogspot.com/