ΑΓΡΙΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ

ΑΓΡΙΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ (τα δώρα του γλυκού βουνού)
Άλλα είχα προγραμματίσει να γράψω αυτή την εβδομάδα (έχω στόχο μια ανάρτηση εβδομαδιαίως), αλλού όμως κατέληξα. Αιτία οι βροχές!!! Στις 22 Μαΐου έπεσε η πρώτη και πριν από μια εβδομάδα η τελευταία. Όταν η βροχή μουσκέψει το υπέδαφος του Πηλίου αυτή την εποχή, τότε αυτό εγκυμονεί άγρια μανιτάρια. Η τοπική παράδοση τα ονομάζει Μαγιάτικα, άσχετα αν φέτος βγήκαν Ιούνιο.

 Στον ξενώνα μας και μόνο από το όνομά του (ΑΜΑΝΙΤΑ), καταλαβαίνει κανείς ότι έχουμε τρέλα με τα μανιτάρια.  Έχουμε δημιουργήσει πλέον παράδοση με το κυνήγι μανιταριού, που έχει φανατικούς θαυμαστές από όλη την ελλάδα. Όλοι οι συμμετέχοντες ξέρουν, ότι η ομελέτα του πρωινού, θα νοστιμέψει με μανιταράκια, χώρια το μανιταρομεζεδάκι συνοδεία κρασιού μόλις γυρίσουμε από το δάσος.

Αυτή τη φορά η συγκομιδή μας καταναλώθηκε με 3 τρόπους:

• Ομελέτα (για όλους τους φιλοξενούμενους)

• Τηγανιά (ιδιωτική κατανάλωση)

• Σάλτσα για μακαρόνια (ιδιωτική κατανάλωση)

Στο site του ξενώνα www.amanita.gr μπορείτε να βρείτε και μια συνταγή για μανιτάρια στο τηγάνι μαρινάτα με κρασί.

Πρώτα οι φωτογραφίες των μανιταριών:

Russula virescens

Boletus edulis τοπική ονομασία Καλογεράκι





 

Cantharellus cibarius








Σε δυο εξορμήσεις Παρασκευή και Σάββατο γεμίσαμε το καλαθάκι μας:






Παρασκευή (κοντά στον ξενώνα)













Σάββατο (ψηλά στο βουνό)









Τώρα οι συνταγές με τις αντίστοιχες φωτογραφίες:

ΟΜΕΛΕΤΑ ΜΕ ΚΑΝΘΑΡΕΛΟΥΣ

Μανιτάρια (όσα έχουμε και όσα τραβάει η όρεξή μας), 3 αυγά, λάδι, αλάτι και πιπέρι.

Καθαρίζουμε τα μανιτάρια (με βουρτσάκι, όχι με νερό γιατί το απορροφούν) και τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια. Σε ένα τηγάνι, βάζουμε λίγο λάδι και προσθέτουμε τα μανιτάρια. Τα γυρίζουμε να μαραθούν (οι κανθαρέλοι θέλουν καλό τηγάνισμα, γιατί αλλιώς πικρίζουν λίγο).

  Εν τω μεταξύ σε μπολ σπάμε τα αυγά, ρίχνουμε λίγο γάλα, αλατάκι, πιπεράκι κατά την όρεξή μας και τα χτυπάμε. Μόλις γίνουν τα μανιτάρια (έχουν φύγει τα υγρά τους και υπάρχει λάδι στο τηγάνι) ρίχνουμε το μίγμα με κυκλική κίνηση, ώστε τα τηγανισμένα μανιτάρια να μην μαζευτούν σε μια μεριά.

Όταν αρχίσει να σφίγγει , κάνουμε κινήσεις με το πιρούνι μαζεύοντας το μείγμα στο κέντρο του τηγανιού, ώστε να έλθει σε επαφή με το τηγάνι, όσο περισσότερο υγρό γίνεται για να σφίξει.




Όταν τηγανιστεί η μια μεριά (σύμφωνα με τα γούστα μας), χρησιμοποιώντας καπάκι κατσαρόλας (πολύ βολικό κόλπο), γυρίζουμε και από την άλλη μεριά. Όταν τηγανιστεί, γυρίζουμε σε πιάτο και σερβίρουμε ΑΜΕΣΩΣ!!! συνοδεία πιπερόμυλου.

ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΤΗΓΑΝΗΤΑ (του φτωχού)

Μανιτάρια (ρούσουλες, καλογεράκια, κλπ) και λίγο λαδάκι (ξύδι προαιρετικά). Όχι αλεύρια!!! που αλλοιώνουν τη γεύση.

Καθαρίζουμε τα μανιτάρια μας και τα κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια. Τα χοντρά καλογεράκια τα κόβουμε σε φέτες πάχους 0,5 - 0,8 χιλ. περίπου. Βάζουμε λαδάκι στο τηγάνι και όταν κάψει, ρίχνουμε τα μανιτάρια και τα τηγανίζουμε, πρώτα από τη μια μεριά και μετά από την άλλη.

Προσωπικά τα προτιμώ ελαφρά τηγανισμένα, να έχουν πάρει ‘λίγο χρωματάκι’, αλλά να διατηρούν τη γήινη γεύση τους. Οι μερακλήδες σβήνουν στο τέλος με λίγο ξύδι, οι gourmet με βαλσάμικο.





ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΣΑΛΤΣΑ (πονηρή συνταγή)

Μανιτάρια (χρησιμοποιούμε συνήθως τα κοτσάνια και τα μέρη που δεν μπορούμε να τηγανίσουμε ή να ψήσουμε. Σε κάθε συγκομιδή περισσεύουν αρκετά), ντομάτα σάλτσα, κρεμμύδι, λάδι, αλάτι, πιπέρι.

Μιλάμε για φτωχιά κουζίνα.  Έχουμε μόνο τα περισσεύματα των μανιταριών, κρεμμυδάκι, σάλτσα ντομάτας  και ένα πακέτο μακαρόνια. Ψιλοκόβουμε το κρεμμυδάκι και το βάζουμε στο κατσαρόλι μας με λαδάκι για να μαραθεί. Προσθέτουμε τα μανιτάρια μας, κομμένα σε μέτρια κομμάτια. Σοτάρουμε να φύγουν τα υγρά τους και σβήνουμε με τσιπουράκι (αν έχουμε). Προσθέτουμε ντομάτα σάλτσα ή ντομάτα σε όποια μορφή έχουμε, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε. (εδώ εμείς φύγαμε και πήγαμε στην παραλία της Πλάκας για μπάνιο, αφήνοντας την ‘εκκολαπτόμενη σεφ’ Ζωή μαζί με το διάβασμα να προσέχει και τη σάλτσα. Γυρίζοντας αγοράσαμε από το μίνι μάρκετ ‘η  χρυσή καρδιά’ στο Μούρεσι ένα πακέτο μακαρόνια. Γυρίζοντας η σάλτσα ήταν υπέροχα χυλωμένη και μέσα στην πυκνή της υφή κολυμπούσαν νωχελικά τα κομμάτια των μανιταριών).
Βράζουμε τα μακαρόνια (πάντοτε al dente), σερβίρουμε στο πιάτο και βάζουμε στην κορφή γενναιόδωρες κουταλιές σάλτσας.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν φωτό της σάλτσας. Αργήσαμε στη θάλασσα και δεν τόλμησα να καθυστερήσω την ομήγυρη φωτογραφίζοντας τα πιάτα.

Με τα μανιτάρια ταιριάζει πολύ το κρασί. Αυτή τη φορά τα συνόδευσα με τσιπουράκι οικογένειας Αποστολάκη, χωρίς γλυκάνισο.