Έξη μήνες μετά την έκδοση του βιβλίου 'οι γαστρονομικές ανησυχίες ενός ξενοδόχου' και δεν μπόρεσα να γράψω πέντε λέξεις για το βιβλίο και την κυκλοφορία του, εδώ στο blog. Σε αυτό το blog, που ήταν το κύριο όχημα της καμπάνιας crowdfunding.
Δικαιολογίες πολλές. Από τη μια, μετά από απανωτές καθυστερήσεις το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου 11 Ιουλίου, πάνω στην 'κάψα' της τουριστικής σεζόν, από την άλλη παρά τη χαρά μου, αισθανόμουν ταυτόχρονα ένα 'ξεφούσκωμα', μετά από ένα χρόνο συνεχούς προσπάθειας. Σε αυτό το χρόνο πίεσα και ταλαιπώρησα τον εαυτό μου, την οικογένειά μου, φίλους, κοντινούς μου ανθρώπους. Το βιβλίο ήταν το κυρίαρχο όλο αυτό το χρόνο. Με το που εκδόθηκε, αισθάνθηκα ανακούφιση αλλά και φόβο. Τώρα έπρεπε να περάσω ένα χρόνο προσπάθειας για να το προωθήσω. Να πιέσω τον εαυτό μου, την οικογένειά μου, φίλους, κοντινούς μου ανθρώπους.
Τις πρώτες μέρες είχα μεγάλη διάθεση να το κάνω. Σχεδίαζα παρουσιάσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλο. Μετά ..... καταλάγιασα. Έκανα τα τυπικά και απαραίτητα. Στείλαμε το βιβλίο σε όσους φίλους, γνωστούς και αγνώστους ανά την Ελλάδα και τον κόσμο μας στήριξαν οικονομικά μέσω της καμπάνιας crowdfunding. Στείλαμε το βιβλίο σε όσους μας στήριξαν μέσω της προβολής της καμπάνιας. Από τότε σποραδικά στέλνουμε το βιβλίο σε ανθρώπους που αγαπάμε και εκτιμούμε.
Το βιβλίο δεν πωλείται μέσα από τα επίσημα κανάλια, βιβλιοπωλεία, κλπ. Από τη γέννησή του είναι ένα βιβλίο οικογενειακό και χειροποίητο, έτσι και θα διατίθεται 'οικογενειακά και χειροποίητα'.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά την Αγγέλα Ζαχαριάδη, χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε το βιβλίο με τη σημερινή του μορφή, το Φίλιππο Χήρα, χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε η καμπάνια crowdfunding με την επιτυχημένη μορφή που έτρεξε, τους Στέφανο Ψημένο & Λέττα Τασούλα, χωρίς αυτούς δεν θα ήταν το βιβλίο τόσο καλοτυπωμένο.
Να ευχαριστήσω τους Ντέπυ Χιωτοπούλου, Μιχάλη Μιχαήλ, Μερόπη Κοκκίνη, Κική Τριανταφύλλη, Χριστόφορο Σεμέργελη, Χριστίνα Πουτέτση, Νενέλα Γεωργελέ, Αντζελίνα Καλογεροπούλου, και όσους άλλους φίλους, γνωστούς και αγνώστους είχαν την καλοσύνη να βοηθήσουν προβάλλοντας την καμπάνια από τα media και τα προσωπικά τους site και social media.
Για όποιον ενδιαφέρεται να πάρει το βιβλίο στα χέρια του ας δει το site.
ΥΓ. η όλη προσπάθεια σημαδεύτηκε από το θάνατο του πατέρα μου στις 19 Μαΐου. Εύχομαι σε όλους να ξεπεράσουμε τα 93 χρόνια στα οποία έφτασε και να έχουμε την ίδια αγάπη και λαχτάρα για φαγητό, που είχε μέχρι την τελευταία στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου